Η αθωότητα ,η έκπληξη στο βλέμμα με κάθε τι καινούριο.
Ένα φτερούγισμα στο δέντρο, μια παιχνιδιάρα γάτα,
μια
ξαφνική βροχή με ένα ουράνιο τόξο κλεισμένο στα σπλάχνα της.
Γόνατα γδαρμένα απ τις αλάνες κι ένα ζεστό κουλούρι στο
χέρι.
Άλλο το βλέμμα του παιδιού, γεμάτο εμπιστοσύνη,
με μια δίψα
για αναζήτηση να κρύβεται στα βλέφαρα
και την ελπίδα να φωτίζει αυτές τις κόρες
!!!
Ποιος ξέρει πότε χάσαμε το παιδί που είχαμε μέσα μας!
“Μεγαλώσαμε” μας έπεισαν ότι γίναμε σοφοί, … πάψαμε να
ρωτάμε.
Γεμίσαμε την ζωή μας προκατασκευασμένα όνειρα και υλικούς
εφιάλτες, φανταχτερές οφθαλμαπάτες.
Κι
ύστερα ?
Κι ύστερα ήρθε η αγωνία της στέρησης, ο φόβος του
αποχωρισμού και η θλίψη της συνειδητοποίησης .
Χτίσαμε στην άμμο και παραβλέψαμε τα πιο σημαντικά και τα
μεγάλα… κι όμως αυτά είναι ακόμα εδώ.
Ένα ζεστό
κουλούρι,
Μια
προσευχή να ζεσταθούμε
και
μια αγκαλιά να ξεχαστούμε.
Το τραγούδι αυτό το πρότεινε ο οδοιπόρος...
καλή ακρόαση.
