Ψηλαφιστά , Ψιθυριστά ...

Written by Post Comment


Σε ένα κόσμο γυμνvωμένο από αισθήματα
παλεύει με ότι εχει μείνει απ τις αισθήσεις.

Ψηλαφιστά, ψιθυριστά,
έτσι ονειρεύεται, έτσι θυμάται.

Σηκώνει το πόδι που βουλιάζει
στην απογοήτευση
των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων
και τινάζει από πάνω του
την λύπη των χαμένων ονείρων.

Καθαρίζει το βλέμμα του 
από τις φολιδες του χρόνου
και ανασηκώνει τον γιακά του. 

Κάνει κρύο έξω.

Η παγωνιά της λησμονιάς είπε
και σχημάτισε στα χείλη του 
ένα βιαστικό χαμόγελο.

Το ήξερε καλά. 
Όσο πιο πολύ ξεχνούσε,
τόσο πιο πολύ θα κρύωνε .
Κι ήταν ψιλό αυτό το κρύο. 
Τρυπούσε τα κόκκαλα.

Ο μόνος τρόπος για να ζεσταθεί 
ήταν να σκάψει.
Να σκάψει μέσα του βαθιά.
Να μάθει την αλήθεια.

Ποιος ήτανε,
Ποιος έγινε
και ποιος ήθελε να είναι.

Κι ύστερα το πιο δύσκολο,

να μάθει το γιατί !

Σ. Ε.



Tags:

Share:

0 σχόλια