Αγωνίες

Σέρνονται οι αγωνίες και πονούν

Τους λείπει το ταξίδι που γυρεύουν

Τους λείπει η λευκή τους φυλακή.

Φαντάσματα χορεύουν μες την νύχτα

Φωνές που φέρνει ο άνεμος περνούν

Λίγη φωτιά κουτάλι και βελόνα

Και χάνονται στα πέλαγα του νου

Φυσάει ο αγέρας παίρνει τα όνειρα τους

Μέσα στην νύχτα καίγεται η ψυχή.

Βαρύς χειμώνας μέσα στην καρδιά τους

Κι η αντίδραση αυτοκαταστροφή.

Κορμιά γερμένα κάπου τυλιγμένα

Μοιάζουν νεκροί που κατά λάθος ζουν

Ζουν μοναχά ως τ’ άλλο το ταξίδι

Ίσως αυτό που πίσω δεν θα ‘ρθούν

Η αυγή χαράζει…ο άνεμος ουρλιάζει

Φύλλα χαϊδεύουν τ’ άψυχο κορμί

Δίπλα η σύριγγα άδεια κυλάει

Μνημείο στου θανάτου την σιωπή.

Και στις ειδήσεις είπαν άλλος ένας

Άλλο ένα θύμα στο σεντόνι το λευκό

Κι άλλοι θλιφθήκαν κι άλλοι πάλι αγανακτήσαν

Το δάκρυ πάγωσε στο μάγουλο κι αυτό.

Και στα σοκάκια πάλι ο άνεμος γυρνάει

Κι είχε προσθέσει στην βουή του μια φωνή