Το Ταβάνι έχει Ακόμα ίδιο Χρώμα
Σε μια γωνιά του κρεβατιού
μου κουλουριάζομαι,
Kαι το ταβάνι έχει ακόμα ίδιο
χρώμα.
κλείνω τα μάτια να μην βλέπω
,
σιγοκλαίω,
Μα το ταβάνι δεν με ξέχασε
ακόμα.
Αυτό είναι εκεί, κ με
κοιτάζει λυπημένο.
Βλέπεις αυτό με ξέρει τώρα
τόσα χρόνια.
Κάθε ανάσα μου ακούει
φοβισμένο…
όχι από εμένα μα για μένα.
Κάθε μου δάκρυ το μαζεύει απ
τα σεντόνια.
όχι με μένα μα για μένα…
Ναι το ταβάνι δεν με ξέχασε
ακόμα…
Στέκεται εκεί παλιός γνωστός
ίδιο το χρώμα.
Tags:
Ποιήματα
0 σχόλια