Νυχιές




Η νύχτα πια δεν βιάζεται.

Ξέρει το μονοπάτι.

Μπήγει τα νύχια της βαθιά και περιμένει!

Σάν να προσμένει.

Κι εγώ μονάχος ταξιδιώτης ,
Με τις πατούσες μου γυμνές,
Θυμάμαι την βροχή της νιότης,
Μα νιώθω μέσα μου νυχιές.

 

Share:

2 σχόλια

  1. τώρα εγώ πειράζει που δεν έχω λόγια να σχολιάσω;

    μένω άφωνος στην δύναμη που μπορεί να κρύψουν τέτοια μικρά ποιήματα.

    σ’ ευχαριστούμε φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή