Δυο χορδές
τέσσερις νότες,
Δάχτυλα ρυτιδιασμένα
Δυο ζωές
Και δύο βόλτες,
Στο καρότσι του
Κρυμμένα.
Το δοξάρι του φθαρμένο
Και τα μάτια του κλειστά,
Δεν ταξίδεψε ποτέ του
Για άλλα μέρη μακρινά.
Μα η καρδιά του μεθυσμένη
Απ τις νότες και το φώς
Ούτε μια στιγμή δεν μένει
Ταξιδεύει συνεχώς.
Μέσα σε έρημες πλατείες,
Σε υπόγειες στοές,
Παίζει με τις μελωδίες
Νανουρίζοντας το χθες.
Ειν εκεί που οι νότες βγαίνου
τέσσερις νότες,
Δάχτυλα ρυτιδιασμένα
Δυο ζωές
Και δύο βόλτες,
Στο καρότσι του
Κρυμμένα.
Το δοξάρι του φθαρμένο
Και τα μάτια του κλειστά,
Δεν ταξίδεψε ποτέ του
Για άλλα μέρη μακρινά.
Μα η καρδιά του μεθυσμένη
Απ τις νότες και το φώς
Ούτε μια στιγμή δεν μένει
Ταξιδεύει συνεχώς.
Μέσα σε έρημες πλατείες,
Σε υπόγειες στοές,
Παίζει με τις μελωδίες
Νανουρίζοντας το χθες.
Ειν εκεί που οι νότες βγαίνου
Δίχως φόβους και ντροπή,
Δίχως να τις φυλακίζουν,
Γκρίζοι τοίχοι ή λευκοί.
Δυο χορδές
τέσσερις νότες,
Δάχτυλα ρυτιδιασμένα
Η ζωή του ένα ταξίδι
Σ΄ όνειρα προπληρωμένα.
Δίχως να τις φυλακίζουν,
Γκρίζοι τοίχοι ή λευκοί.
Δυο χορδές
τέσσερις νότες,
Δάχτυλα ρυτιδιασμένα
Η ζωή του ένα ταξίδι
Σ΄ όνειρα προπληρωμένα.



