Το δώρο της ζωής
Μεγαλειώδες το δώρο της ζωής
μα ελάχιστος ο χρόνος να το ζήσεις!
Παλεύουμε για την πρώτη ανάσα και δεν σταματάμε να παλεύουμε,
όσο ανασαίνουμε!
Μεγαλώνουμε,
Κρυβόμαστε, ανεβάζουμε ασπίδες,
μα μένουμε πάντα ψιλαφιστές.
Ψιλαφιστές της ίδιας μας της ύπαρξης.
Λίγο το φως.
Πως θα ήθελα να είχα λίγο περισσότερο!
Λιγάκι, τότε στην αρχή,
τότε που όλα ήταν νέα.
Μάθαμε με το δέρμα μας
κι οι μνήμες μας γέμισαν γρατζουνιές.
Μάθαμε όμως!
Μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε , αλλάξαμε!
Ο μουστος της ψυχής μας έγινε κρασί!
Μεγαλειώδες το δώρο της ζωής
μα ελάχιστος ο χρόνος να το ζήσεις!
Tags:
Ποιήματα
0 σχόλια