Fata Morgana

Μες στο σφυγμό μου πέρασαν πια με τα χρόνια. Πυρωμένα απομεινάρια μιας αποκοσμης φυγής. Στίχοι που αγκαλιάζουν την σιωπή στον μεγάφωνο κόσμο μας. Καλή ανάγνωση.

Σελίδες

  • Αρχική σελίδα
  • Σχετικά
  • Aλλες Iστοσελίδες μας

 


Στο πυρωμένο βλέμμα της 
την νύχτα  δεν χωράνε αναμνήσεις. 

Ένας μικρός θεός θεριεύει μέσα της,
Απρόσιτος, Απρόσκλητος, Απρόβλεπτος!

Παίρνει το νήμα της σιωπής και πλέκει λέξεις. 
Λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ, 
υφασμένες στον αιώνιο αργαλειό της ενοχής.


Μια μάσκα από άηχες κραυγές 
κλείνει τα χείλη της, και εκείνη τρομαγμένη, 
μές στο τετράδιο κλείνει την φωνή της. 


Στο πυρωμένο βλέμμα της την νύχτα  δεν χωράνε αναμνήσεις.!

Ένας μικρός θεός θεριεύει μέσα της , 
την κυριεύει. 

Μα ...

άν δεις βαθιά πίσω από τα βλέφαρα που κλείνουν, 
πίσω απ τα ανακυκλωμένα χαμόγελα, 
και τα αναπάντητα τηλεφωνήματα,

Θα δεις την φλόγα  της προσμονής να σιγοκαίει.

Κάτω από το δέρμα της , 
πίσω από τα στήθη της, 
βαθιά μές στην καρδιά της.!

Θα δεις το θαύμα,
Το θαύμα,
που περιμένει να συμβεί.

Κι εγώ προσμένω!

Σ.Ε.






Αόρατος για τους πολλούς, σχεδόν διάφανος, έγινε ένα με τον καναπέ, κοιτάζοντας το τίποτα.
Ενα ποτήρι στο χέρι και μια ευχή που ξεμείνε στα χείλη του κρατάνε συντροφιά απόψε.

Είναι μεγάλη η νύχτα και αυτός έχει χαθεί για τα καλά μέσα της.

Ένας ζεστός άνεμος απλώνει την ανάσα του στους ώμους του και ψιθυρίζει μυστικά στα όνειρα του.

Είναι η νύχτα που γεννάει σκέψεις ;

Είναι η συνήθεια, είπε μια φίλη , τρυπώνοντας απροειδοποίητα στην σκέψη του.

Με ενα μουδιασμένο χαμόγελο πήρε τη ζακέτα της και την ξενάγησε στους φόβους του.

Χαμένες στιγμές, ψίθυροι και ξεθωριασμένες εικόνες έφτιαχναν ένα απόκοσμο τοπίο.

Δεν φάνηκε να ανησυχεί. Μάλλον της ήταν γνώριμο το σκηνικό.

Κινήθηκε με ιδιαίτερη άνεση στους διαδρόμους της αμφιβολίας και κοίταγε με πολύ ενδιαφέρον τους πίνακες με τις τύψεις που γέμιζαν τους τοίχους της εμμονής του.

Είμαι η συνήθεια του είπε. Κρύβομαι μες στα βλέφαρά, τις νύχτες της ξαγρύπνιας σου. Θα με δεις αν κοιτάξεις στις σιωπηλές κραυγές των αγέννητων στίχων σου και στις ουλές που αφήνουν οι γραμμές των μολυβιών σου.

Το ξέρω,
Σε ξέρω ψιθύρισε κοιτάζοντας τα χέρια του.

Κρατούσε ένα λυγμό του χθες.
Δέκα γράμματα όλα κι όλα , όσα τα δάχτυλα του, μα είχαν καταφέρει να γεμίσουν κάθε ίνα της ψυχής του απόψε.

Σε ξέρω; ξαναείπε,

Δεν σε σε ξέχασα ;
Και κάτι γνώριμο άγγιξε τα μάγουλα του

Σ.Ε.


( Εμπνευσμενο από μια φράση. )

Οι πιο μεγάλες απουσίες
έχουν σώμα!
Ανασαίνουν μέσα μας ,

καίνε τα μάτια 
και υφαίνουν τον ιστό τους. 
Έχουνε μάθει να προσμένουν! 

Κι είναι εκεί, 
σε αυτό το βλέμμα 
που βυθίζεται η θύμηση,
που ο χρόνος 
παίζει το δικό του το παιχνίδι.

Σε αυτό το έργο 
δεν περνάει πια ο πόνος.  
Αλλάζει δέρμα,  
επιζει . 
Γερνάει μαζί μου.

Σ.Ε


Λίγες στιγμές αιωνιότητας, 
 και δύο δάκρυα μετά σφράγισαν τα χείλη. 
Το δωμάτιο μίκρυνε έγινε φυλακή, κ
ένας άηχος λυγμός έκατσε στο λαιμό της.

Ως πότε;
Αυτή η φράση ξεμείνε μέσα της.
Ως πότε;

Ξαφνικά ένας άνεμος απελπισίας τυλιγμένος με το μαντήλι του φόβου άγγιξε τα μαλλιά της.

Ήταν ψυχρό το άγγιγμα μα κάπως γνώριμο.

Τα όρια της ανησυχίας της απλώθηκαν ξανά, πέρα από τις ελπίδες που ασφυκτιούσαν από τον κισσό της αμφιβολίας, που την έπνιγε.

Γέμισε το βλέμμα της τύψεις,
τόσο πολλές που το φως 
έμοιαζε να μην χωράει πια μέσα της.

Ως πότε;
Τόλμησε να σκεφτεί ξανά μα κάτι άρπαξε την σκέψη αυτή, σχεδόν στην γέννηση της και με πυρωμένα από τα δάκρυα μάτια φώναζε πια ποτέ.

Ποτέ!

Κι εμείς;

βολεμένοι στην άγνοια μας κοιμόμαστε άλλη μια νύχτα με την σιγουριά μιας ελπίδας.

Πόσο κοστίζει ένα όνειρο;
Πώς να σου δείξω αλήθεια;
Πώς να σε πείσω για ένα αύριο;
Πώς να το κανω μία συνήθεια;

Μες στην απελπισία κρύβεται μια ευχή. 
Μέσα στον φόβο η αγάπη.
Μέσα στην παγωνιά ένα όνειρο, 
και μες στις τύψεις μία αυταπάτη.

Ψάξε και θα τις δεις

Σ.Ε.








Περασμένα μεσάνυχτα,
η ώρα που οι σκέψεις ακροβατούν
στο μισοσκόταδο μιας φλογισμένης ψυχής.

Ώρα σιωπής και αόρατοι υφαντές
πλέκουν το πρώτο δάκρυ ,
έτσι χωρίς αιτία.

Σκέψεις το λες εσύ,
συνήθεια λέω εγώ
μα και τα δύο
κρύβουν στα σπλάχνα τους
λεπίδα κοφτερή

Πονάει τούτη η ώρα.

Δύο ξεχασμένες μνήμες
παραπατώντας μεθυσμένες
τρύπωσαν απρόσκλητες
στα βλέφαρα σου.

Κρύφτηκαν στο άσπρο
των ματιών σου .

Περασμένα μεσάνυχτα ,
κι η μυρωδιά μιας άγονης θλίψης
γεμίζει τον αέρα.

Ένας ανήλικος ακόμη λυγμός
απλώνεται στα στήθη
και σιωπηλός ανεβαίνει
στα χείλη σου.

Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια!!!!

Μες στην σιωπή σου κρύβεται,
στο μουσκεμένο βλέμμα,
στο ξαφνικό χαμόγελο
στα χέρια τα κλεισμένα.

Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια !!!!

Περασμένα μεσάνυχτα,
και η κραυγή της προσευχής
ξεχύνεται από τα σταυρωμένα δάχτυλα.

Το ένιωσες ;

Μια μικρή ελπίδα
άφησε το άρωμα της στα χέρια σου.

Καληνύχτα. 

Σ.Ε.





Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα

ABOUT AUTHOR

Συμεών Ευδαίμων. Από το Blogger.

Καλώς Ήλθατε

Ότι γεννήθηκε και ότι αναπνέει εδώ .... το οφείλω σε όλους τους φίλους μου.. και τους ευχαριστώ για αυτό.
Και μην ξεχνάτε καθώς θα διαβάζετε … ότι “είναι εύκολο να ζεις με τα μάτια κλειστά παρερμηνεύοντας ότι βλέπεις” (Τζον Λένον)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

  • ▼  2020 (6)
    • ▼  Οκτωβρίου (1)
      • Προσμένοντας
    • ►  Ιουλίου (1)
      • Διαφανος
    • ►  Ιουνίου (3)
      • Θυμήσου !!!
      • Ψάξε
      • Καληνύχτα
    • ►  Μαΐου (1)
      • ΠΡΟΣΜΟΝΗ
  • ►  2017 (1)
    • ►  Απριλίου (1)
  • ►  2016 (32)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2012 (5)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
  • ►  2011 (7)
    • ►  Νοεμβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2010 (6)
    • ►  Νοεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (4)
  • ►  2009 (37)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Οκτωβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Μαρτίου (16)

Popular Posts

  • Κλικ
    Κλικ
    Θυσία στο βωμό του νέου , αυτό γινήκαμε . Τριγυρισμένοι από ανήμπορους θεούς. Ξενυχτισμένοι σε γαλάζιες οθόνες με πλήκτρα για δά...
  • Εμμονή !!!
    Εμμονή !!!
    Ήταν ένα κρύο απόγευμα. Τυλίχτηκε με ασπρόμαυρες εικόνες  μπαλώματα και δανεικές ελπίδες,  μα κρύωνε ακόμη.    Δεν του είχαν ...
  • Ψηλαφιστά , Ψιθυριστά ...
    Ψηλαφιστά , Ψιθυριστά ...
    Σε ένα κόσμο γυμνvωμένο από αισθήματα παλεύει με ότι εχει μείνει απ τις αισθήσεις. Ψηλαφιστά, ψιθυριστά, έτσι ονειρεύεται, έτσι...
  • Μη Με Λησμόνει !!!
    Μη Με Λησμόνει !!!
    Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας, καίνε τα μάτια , κρύβονται πίσω από αμήχανα χαμόγελα Κινούνται αθόρυβα ανάμεσ...

Followers

Αγαπημένοι Σταθμοί

  • Martha's Deco
    Πέτρινο στην εξοχή - Κεραμίδι διαστάσεις 24X14,5
    Πριν από 7 χρόνια
  • Simons Art Photo
    Reaching Critical Mass -
    Πριν από 9 χρόνια
  • οδοιπορικά
    εκτός τόπου & χρόνου - *..τα λουλούδια της νυστάζουν* μωβ άνθη, σπανιότερα λευκά καρδιοειδή φύλλα ανθίζεις την Άνοιξη άλλοτε Φθινόπωρο πλάι στη θάλασσα είτε στην αγκαλία των β...
    Πριν από 10 χρόνια

FOLLOW US @ INSTAGRAM

About Me

Popular Posts

  • Προσμένοντας
      Στο πυρωμένο βλέμμα της  την νύχτα  δεν χωράνε αναμνήσεις.  Ένας μικρός θεός θεριεύει μέσα της, Απρόσιτος, Απρόσκλητος, Απρόβλεπτος! Παίρν...
  • Εμμονή !!!
    Ήταν ένα κρύο απόγευμα. Τυλίχτηκε με ασπρόμαυρες εικόνες  μπαλώματα και δανεικές ελπίδες,  μα κρύωνε ακόμη.    Δεν του είχαν ...
  • Ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι
    Σαν σκέψη έρχεσαι, πάντα απρόσκλητη . Πέρνω μια χούφτα χώμα και νερό, τρίβω τα χέρια μου, ξορκίζω τον χειμώνα, και περιμένω...
  • Ψάξε
    Λίγες στιγμές αιωνιότητας,   και δύο δάκρυα μετά σφράγισαν τα χείλη.  Το δωμάτιο μίκρυνε έγινε φυλακή, κ ένας άηχος λυγμός έκατσε στο λαιμό...
  • Θυμήσου !!!
    ( Εμπνευσμενο από μια φράση. ) Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας , καίνε τα μάτια  και υφαίνουν τον ιστό ...
  • Κλικ
    Θυσία στο βωμό του νέου , αυτό γινήκαμε . Τριγυρισμένοι από ανήμπορους θεούς. Ξενυχτισμένοι σε γαλάζιες οθόνες με πλήκτρα για δά...
  • Για την Πράγα
    Δεν θα μπορούσα απλά να βρεθώ εκεί και να μην γράψω κάτι για αυτή την μαγική πόλη…. Σκέψεις λεπτές, σαν την ομίχλη, διά...
  • Αγωνίες
    Στους δρόμους σις πλατείες στα σοκάκια Σέρνονται οι αγωνίες και πονούν Τους λείπει το ταξίδι που γυρεύουν Τους λείπει η ...
  • Ενός Λεπτού Φυγή
    Ενός λεπτού φυγή, για τόσο λίγο,  ίσα να ξεκουράσω τα βλέφαρα μου. Κλείνω τα μάτια,  θέλω απλά να ξαποστάσω.  Το φως με δια...
  • Μη Με Λησμόνει !!!
    Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας, καίνε τα μάτια , κρύβονται πίσω από αμήχανα χαμόγελα Κινούνται αθόρυβα ανάμεσ...

Advertisement

Copyright © 2016 Fata Morgana. Created by OddThemes