ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Περασμένα μεσάνυχτα,
η ώρα που οι σκέψεις ακροβατούν
στο μισοσκόταδο μιας φλογισμένης ψυχής.

Ώρα σιωπής και αόρατοι υφαντές
πλέκουν το πρώτο δάκρυ ,
έτσι χωρίς αιτία.

Σκέψεις το λες εσύ,
συνήθεια λέω εγώ
μα και τα δύο
κρύβουν στα σπλάχνα τους
λεπίδα κοφτερή

Πονάει τούτη η ώρα.

Δύο ξεχασμένες μνήμες
παραπατώντας μεθυσμένες
τρύπωσαν απρόσκλητες
στα βλέφαρα σου.

Κρύφτηκαν στο άσπρο
των ματιών σου .

Περασμένα μεσάνυχτα ,
κι η μυρωδιά μιας άγονης θλίψης
γεμίζει τον αέρα.

Ένας ανήλικος ακόμη λυγμός
απλώνεται στα στήθη
και σιωπηλός ανεβαίνει
στα χείλη σου.

Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια!!!!

Μες στην σιωπή σου κρύβεται,
στο μουσκεμένο βλέμμα,
στο ξαφνικό χαμόγελο
στα χέρια τα κλεισμένα.

Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια !!!!

Περασμένα μεσάνυχτα,
και η κραυγή της προσευχής
ξεχύνεται από τα σταυρωμένα δάχτυλα.

Το ένιωσες ;

Μια μικρή ελπίδα
άφησε το άρωμα της στα χέρια σου.

Καληνύχτα. 

Σ.Ε.