η ώρα που οι σκέψεις ακροβατούν
στο μισοσκόταδο μιας φλογισμένης ψυχής.
Ώρα σιωπής και αόρατοι υφαντές
πλέκουν το πρώτο δάκρυ ,
έτσι χωρίς αιτία.
Σκέψεις το λες εσύ,
συνήθεια λέω εγώ
μα και τα δύο
κρύβουν στα σπλάχνα τους
λεπίδα κοφτερή
Πονάει τούτη η ώρα.
Δύο ξεχασμένες μνήμες
παραπατώντας μεθυσμένες
τρύπωσαν απρόσκλητες
στα βλέφαρα σου.
Κρύφτηκαν στο άσπρο
των ματιών σου .
Περασμένα μεσάνυχτα ,
κι η μυρωδιά μιας άγονης θλίψης
γεμίζει τον αέρα.
Ένας ανήλικος ακόμη λυγμός
απλώνεται στα στήθη
και σιωπηλός ανεβαίνει
στα χείλη σου.
Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια!!!!
Μες στην σιωπή σου κρύβεται,
στο μουσκεμένο βλέμμα,
στο ξαφνικό χαμόγελο
στα χέρια τα κλεισμένα.
Πόσο κόπο χρειάζεται η αλήθεια !!!!
Περασμένα μεσάνυχτα,
και η κραυγή της προσευχής
ξεχύνεται από τα σταυρωμένα δάχτυλα.
Το ένιωσες ;
Μια μικρή ελπίδα
άφησε το άρωμα της στα χέρια σου.
Καληνύχτα.
Σ.Ε.
