Οι Φόßοι Παίζουνε Κρυφτό
H νύχτα ξέπλυνε τα όνειρά της ημέρας,
και όλα τα σώματα θυμίζαν μουσικές.
κρυφές ματιές μας απόκοσμης Δευτέρας,
και εγώ κουρνιάζω σε ότι άγγιξε το χθες.
Περνάει σου λεγα η δίψα
την ημέρα
κι εσύ μου λες οι φόβοι παίζουνε κρυφτό,
Αν δεν τους βρεις θα περιμένουν ως την μέρα,
Που θα ανασάνουν μέσα σ ένα σου λυγμό.
κι εσύ μου λες οι φόβοι παίζουνε κρυφτό,
Αν δεν τους βρεις θα περιμένουν ως την μέρα,
Που θα ανασάνουν μέσα σ ένα σου λυγμό.
Μου λες πως σήμερα ξεδίψασα
για λίγο,
Και πως η δίψα δεν χαρίζει τις ευχές.
Μην τις τρομάξεις μου ψιθύρισες πριν φύγω,
γιατί στο τέλος, θα ξεμείνεις στις σκιές.
Και πως η δίψα δεν χαρίζει τις ευχές.
Μην τις τρομάξεις μου ψιθύρισες πριν φύγω,
γιατί στο τέλος, θα ξεμείνεις στις σκιές.
Και θα γκρινιάζεις για το
σήμερα που χάνεις,
Γιατί στο χθες το φυλακίζεις θες δεν θες,
Κι ούτε το αύριο θα ζεις, δεν θα προκάμεις.
Γιατί θα κλαις γι αυτό το σήμερα που καις.
Γιατί στο χθες το φυλακίζεις θες δεν θες,
Κι ούτε το αύριο θα ζεις, δεν θα προκάμεις.
Γιατί θα κλαις γι αυτό το σήμερα που καις.
Περνάει σου λεγα η δίψα την
ημέρα,
κι εσύ µου λες οι φόßοι παίζουνε κρυφτό.
κι εσύ µου λες οι φόßοι παίζουνε κρυφτό.
Tags:
Ποιήματα
0 σχόλια