Βουβές ,
ανήμπορες.
Χαράζουν το λαιμό μου,
Με γδέρνουν.
Μα πιο βαθιά οργώνουν την ψυχή μου.
Αφήνουν πίσω αυλακιές.
Χάραξε ;
Δεν το είδα.
Τα μάτια μου κλεισμένες φυλακές,
Αργοσαλεύουν,
μα δεν ψάχνουν πια ευχές,
Αυτές Ξοδεύτηκαν.
Κι οι άλλες, εκείνες οι ευχές
οι πιο μεγάλες,
γίναν λεπίδες διάφανες,
Τις κουβαλάω μαζί μου,
Ξέμειναν καρφωμένες στο κορμί μου!!!
Να ήταν ώρες ;
Να ήταν μέρες ;
Δεν μπορώ να
θυμηθώ !
Τόσο πυκνές
ήταν οι σκέψεις.
Με έπνιξαν,
μου κόψαν την
ανάσα.
Ποιος θάνατος
θυμήθηκε
Να παίξει την
ψυχή μου
Σε δανεικό
μονόδρομο,
Σε χείλη
πικραμένα ;
Περάσαν μέρες ;
Να ταν βδομάδες
;
Δεν κατάλαβα.
Βαθύ πηγάδι
και τα πόδια το
κατέβηκαν.
Δεν το περίμενα
μα βρέθηκα στον
πάτο.
Το πήρα απόφαση
πια.
Θα ναι βδομάδες
;
Θα ναι μήνες ;
Δεν το ξέρω.
Ξέρω μονάχα πως
πιο κάτω αφού
δεν πάει ,
πρέπει να
ξαναζήσω ,
πρέπει να πάω
μπροστά .
Μα πιο καλά
Και πιο σωστά !
Γιατί το αύριο
φωτίζεται
Απ το σήμερα,
Και κάθε τέλος
μια αρχή
Πάντα σημαίνει.
Σκιά θανάτου η πόλη.
Πόλη που σιγοσκέπασες
Χιλιάδες πικρανάσες.
Ανώνυμες βουβές κραυγές
Με τις ψυχές στις στάχτες.
Πέρασαν χρόνια!!!
Πώς να χωρέσουν σε δυο φράσεις;
Πώς να χωρέσουν σε μια ευχή;
Κι όταν σε βρίσκει ο θάνατος
Τι να του ευχηθείς ;
Τα λόγια ξεβγαλμένα απ την αλμύρα,
Αυτή που έσκασε τα χείλη μου.
Οι μνήμες ξεχασμένες
στα κατάβαθα του νου
πώς να τις φτάσεις ;
κι αν τις προφτάσεις ,
θα το αντέξεις να τις δεις ;
θα το θυμάμαι αυτό το βλέμμα.
Αυτό χάραξε στην ψυχή.
Θα το θυμάμαι ως την μέρα ,
Που θα ανταμώσουμε μαζί !!!
ABOUT AUTHOR
Συμεών Ευδαίμων. Από το Blogger.
Καλώς Ήλθατε
Ότι γεννήθηκε και ότι αναπνέει εδώ .... το οφείλω σε όλους τους φίλους μου.. και τους ευχαριστώ για αυτό.
Και μην ξεχνάτε καθώς θα διαβάζετε … ότι “είναι εύκολο να ζεις με τα μάτια κλειστά παρερμηνεύοντας ότι βλέπεις” (Τζον Λένον)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2016
(32)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (10)
-
►
2013
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2012
(5)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2011
(7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2009
(37)
- ► Δεκεμβρίου (1)
Popular Posts
-
Θυσία στο βωμό του νέου , αυτό γινήκαμε . Τριγυρισμένοι από ανήμπορους θεούς. Ξενυχτισμένοι σε γαλάζιες οθόνες με πλήκτρα για δά...
-
Ήταν ένα κρύο απόγευμα. Τυλίχτηκε με ασπρόμαυρες εικόνες μπαλώματα και δανεικές ελπίδες, μα κρύωνε ακόμη. Δεν του είχαν ...
-
Σε ένα κόσμο γυμνvωμένο από αισθήματα παλεύει με ότι εχει μείνει απ τις αισθήσεις. Ψηλαφιστά, ψιθυριστά, έτσι ονειρεύεται, έτσι...
-
Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας, καίνε τα μάτια , κρύβονται πίσω από αμήχανα χαμόγελα Κινούνται αθόρυβα ανάμεσ...
Followers
Αγαπημένοι Σταθμοί
-
-
-
εκτός τόπου & χρόνου - *..τα λουλούδια της νυστάζουν* μωβ άνθη, σπανιότερα λευκά καρδιοειδή φύλλα ανθίζεις την Άνοιξη άλλοτε Φθινόπωρο πλάι στη θάλασσα είτε στην αγκαλία των β...Πριν από 10 χρόνια



