Η Κόρη της Αυγής
Ήταν η κόρη της αυγής
που ντύνονταν με στάλες,
κι όλο σιγοτραγούδαγε
και χόρευε στις σκάλες.
Χάιδευε τα πορτόφυλλα
και μίλαγε στα χρόνια,
που μέσα της ταξίδευαν
σε δυο παλιά βαγόνια.
Και πύρωνε στα στήθη μου
η ίδια εκείνη φλόγα,
που έκαιγε μες στο βλέμμα της
και που με καίει ακόμα.
Κι όταν τα χείλη ψέλλισαν
δυο λυτρωμένα λόγια,
σαν όνειρο μου φάνηκαν
κάποιου τρελού χειμώνα.
Τρίζαν οι πόρτες που άνοιγαν
Μέσα στην κάμαρα μου,
εκεί που πρωτοανάσαναν
όλα τα όνειρα μου.
Κι ήρθαν κι οι στάλες της βροχής
τραγούδησαν κοντά μου,
εκείνο το νανούρισμα
που μου μαθε η καρδιά μου.
Tags:
Ποιήματα
0 σχόλια