Έμεινα Μόνο μια Σκιά
Έμεινα μόνο μια σκιά,
δίχως κορμί , που περπατά
μέσα στο άυλο μου σώμα,
που το τυλίγουνε τα χρόνια.
Δίχως φωνή, δίχως ματιά,
ξενυχτισμένος μια βραδιά,
πήρα μια ανάσα στα κλεφτά
και ένα ψίθυρο αγκαλιά.
Άκουσα τις πνιχτές κραυγές,
να κυνηγάνε τις ψυχές,
να τους κρατήσουν συντροφιά,
μες σε δωμάτια δανεικά.
Δίχως καμιά παρηγοριά!
Ήταν τα πόδια μου βαριά,
κι ήταν τα μάτια μου θολά,
κι είχε ανηφόρα.
Και στάθηκα σε μια σκιά,
δίχως πνοή μα με καρδιά,
και δίχως δώρα.
Ξενυχτισμένη προσευχή,
μέσα στα χείλη μου εκεί.
Μα δεν κατάφερε να βγεί!
Tags:
Ποιήματα
0 σχόλια