Fata Morgana

Μες στο σφυγμό μου πέρασαν πια με τα χρόνια. Πυρωμένα απομεινάρια μιας αποκοσμης φυγής. Στίχοι που αγκαλιάζουν την σιωπή στον μεγάφωνο κόσμο μας. Καλή ανάγνωση.

Σελίδες

  • Αρχική σελίδα
  • Σχετικά
  • Aλλες Iστοσελίδες μας

Είναι πιο εύκολο 
να περιμένεις το αύριο με ελπίδα 
παρά να ζεις το σήμερα με πίστη. 

Στην παραμορφωμένη πραγματικότητα μας 
εχουμε ανάγκη την λάμψη της ελπίδας. 
Έχουμε ανάγκη να ξεκουράσουμε το βλέμμα μας. 

Κι όμως, είναι φορές που ξεχνάμε το πιο σπουδαίο 

Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Και είναι αλήθεια .... αλίμονο. 
Η πίστη θα έπρεπε να σβήνει τελευταία.

Η ελπίδα δίχως πίστη είναι άγκυρα δίχως βυθό!

Γιατί να σβήνει η πίστη? 
Γιατί να ζει η ελπίδα? 
Γιατί η μία είναι επιλογή 
μα η άλλη είναι ανάγκη. 

Αν θες λοιπόν να θρέψεις κάτι 
Θρέψε την πίστη σου ! Η
Δούλεψε για αυτήν, πάλεψε για αυτήν! 

Ζήσε το σήμερα με πίστη, 
κι αγκάλιασε το αύριο ρίχνοντας 
την άγκυρα  σου στον πλούσιο βυθό
που με τα χέρια σου έχεις χτίσει.





Κάποιος είπε: 
Μην εμπιστεύεσαι κανένα, 
ακόμη κι η σκιά σου 
σε εγκαταλείπει στο σκοτάδι! 

Μα είναι αλήθεια αυτό ? 

Σε εγκαταλείπει ή... 
απλά εσύ δεν μπορείς να την δεις? 

Ξέρεις, στο μαύρο του σκοταδιού 
χόρευε πάντα ο φόβος. 

Η απουσία αισθήσεων γεννάει εμμονές 
νταντεύει ανασφάλειες 
και κανακεύει τρόμους 

Κι όταν ξυπνάμε? 
Στο φως κρύβονται οι ψευδαισθήσεις
Που γεννάνε τα κουρασμένα μάτια.

Θέλω να πιστεύω στην ανθρωπιά. 
Διαλέγω να πιστεύω σε Θεό. 

Δεν βλέπουμε γιατί δεν ψάχνουμε 
ή γιατί θέλουμε το φως τώρα ... 
γιατί το θέλουμε όλο. 
Μα δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα. 

Τα μάτια μας γεννάνε μοναξιά 
γυρεύοντας εικόνες. 

Οι σκέψεις μας φοβούνται την αυγή, 
δεν αντέχουν το φως της αλήθειας. 
Γυρεύουν το σκοτάδι για να επιβεβαιωθούν

Μα όσοι κοίταξαν ουρανό πότε δεν ήταν μόνοι.


Ο παλιάτσος ζωγράφισε ένα πλατύ χαμόγελο 
κάτω από τα θλιμμένα του ματιά. 
Γέμισε πούδρα το πρόσωπο του 
Φόρεσε το καπέλο του, την κατακόκκινη μύτη 
και κοίταξε έξω απ το παράθυρο. 

Νύχτωσε πάλι, είπε.

Μα ήταν μια νύχτα αλλιώτικη σχεδόν θεατρική.
Τα σύννεφα σαν αυλαία άνοιγαν 
να φανεί ο  ουρανός που και που. Τα άστρα του θύμιζαν τα φώτα της σκηνής, 
που τρεμοπαίζαν.

Η βροχή έπαιζε ταμπούρλο στον τσιγκο του γείτονα, 
σαν να ανήγγειλε ενός λεπτού σιγή, 
λίγο πριν απ το σάλτο . 

Πόσο του είχε λείψει το βλέμμα των παιδιών!

Αλοίμονο, τώρα γυρίζω  δίχως μάσκα , 
μουρμούρισε.  
Ένας κανονικός άνθρωπος, 
αχρωμος , άοσμος,  άφωνος.

Ποιος θα προσέξει έναν κανονικό άνθρωπο? 

Πάντα ήμουν ένα διάλειμμα 
Ένα διάλειμμα χωρίς, διαφημίσεις.

Ενας παλιάτσος είμαι εγώ, 
είπε με δυνατή φωνή 
και το σώμα του 
τραντάχτηκε από τα γέλια
καθώς βουτούσε στο κενό. 

Μα ήτανε γέλια ή κλάματα? 
πότε μας δεν το μάθαμε. 
Ακούσαμε μόνο το παράθυρο να τρίζει 
Λίγο πριν απ το τελευταίο του σάλτο. 

και η βροχή είχε σταματήσει εδώ και ώρα



Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα

ABOUT AUTHOR

Συμεών Ευδαίμων. Από το Blogger.

Καλώς Ήλθατε

Ότι γεννήθηκε και ότι αναπνέει εδώ .... το οφείλω σε όλους τους φίλους μου.. και τους ευχαριστώ για αυτό.
Και μην ξεχνάτε καθώς θα διαβάζετε … ότι “είναι εύκολο να ζεις με τα μάτια κλειστά παρερμηνεύοντας ότι βλέπεις” (Τζον Λένον)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

  • ►  2020 (6)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
    • ►  Μαΐου (1)
  • ►  2017 (1)
    • ►  Απριλίου (1)
  • ▼  2016 (32)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (4)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ▼  Απριλίου (3)
      • Θρέψε την πίστη σου
      • Ο Φόβος
      • Ο Παλιάτσος
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (10)
  • ►  2013 (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2012 (5)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
  • ►  2011 (7)
    • ►  Νοεμβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2010 (6)
    • ►  Νοεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (4)
  • ►  2009 (37)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Οκτωβρίου (5)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Μαρτίου (16)

Popular Posts

  • Κλικ
    Κλικ
    Θυσία στο βωμό του νέου , αυτό γινήκαμε . Τριγυρισμένοι από ανήμπορους θεούς. Ξενυχτισμένοι σε γαλάζιες οθόνες με πλήκτρα για δά...
  • Εμμονή !!!
    Εμμονή !!!
    Ήταν ένα κρύο απόγευμα. Τυλίχτηκε με ασπρόμαυρες εικόνες  μπαλώματα και δανεικές ελπίδες,  μα κρύωνε ακόμη.    Δεν του είχαν ...
  • Ψηλαφιστά , Ψιθυριστά ...
    Ψηλαφιστά , Ψιθυριστά ...
    Σε ένα κόσμο γυμνvωμένο από αισθήματα παλεύει με ότι εχει μείνει απ τις αισθήσεις. Ψηλαφιστά, ψιθυριστά, έτσι ονειρεύεται, έτσι...
  • Μη Με Λησμόνει !!!
    Μη Με Λησμόνει !!!
    Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας, καίνε τα μάτια , κρύβονται πίσω από αμήχανα χαμόγελα Κινούνται αθόρυβα ανάμεσ...

Followers

Αγαπημένοι Σταθμοί

  • Martha's Deco
    Πέτρινο στην εξοχή - Κεραμίδι διαστάσεις 24X14,5
    Πριν από 7 χρόνια
  • Simons Art Photo
    Reaching Critical Mass -
    Πριν από 9 χρόνια
  • οδοιπορικά
    εκτός τόπου & χρόνου - *..τα λουλούδια της νυστάζουν* μωβ άνθη, σπανιότερα λευκά καρδιοειδή φύλλα ανθίζεις την Άνοιξη άλλοτε Φθινόπωρο πλάι στη θάλασσα είτε στην αγκαλία των β...
    Πριν από 10 χρόνια

FOLLOW US @ INSTAGRAM

About Me

Popular Posts

  • Προσμένοντας
      Στο πυρωμένο βλέμμα της  την νύχτα  δεν χωράνε αναμνήσεις.  Ένας μικρός θεός θεριεύει μέσα της, Απρόσιτος, Απρόσκλητος, Απρόβλεπτος! Παίρν...
  • Εμμονή !!!
    Ήταν ένα κρύο απόγευμα. Τυλίχτηκε με ασπρόμαυρες εικόνες  μπαλώματα και δανεικές ελπίδες,  μα κρύωνε ακόμη.    Δεν του είχαν ...
  • Ανάμεσα στο Φως και στο Σκοτάδι
    Σαν σκέψη έρχεσαι, πάντα απρόσκλητη . Πέρνω μια χούφτα χώμα και νερό, τρίβω τα χέρια μου, ξορκίζω τον χειμώνα, και περιμένω...
  • Ψάξε
    Λίγες στιγμές αιωνιότητας,   και δύο δάκρυα μετά σφράγισαν τα χείλη.  Το δωμάτιο μίκρυνε έγινε φυλακή, κ ένας άηχος λυγμός έκατσε στο λαιμό...
  • Θυμήσου !!!
    ( Εμπνευσμενο από μια φράση. ) Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας , καίνε τα μάτια  και υφαίνουν τον ιστό ...
  • Κλικ
    Θυσία στο βωμό του νέου , αυτό γινήκαμε . Τριγυρισμένοι από ανήμπορους θεούς. Ξενυχτισμένοι σε γαλάζιες οθόνες με πλήκτρα για δά...
  • Για την Πράγα
    Δεν θα μπορούσα απλά να βρεθώ εκεί και να μην γράψω κάτι για αυτή την μαγική πόλη…. Σκέψεις λεπτές, σαν την ομίχλη, διά...
  • Αγωνίες
    Στους δρόμους σις πλατείες στα σοκάκια Σέρνονται οι αγωνίες και πονούν Τους λείπει το ταξίδι που γυρεύουν Τους λείπει η ...
  • Ενός Λεπτού Φυγή
    Ενός λεπτού φυγή, για τόσο λίγο,  ίσα να ξεκουράσω τα βλέφαρα μου. Κλείνω τα μάτια,  θέλω απλά να ξαποστάσω.  Το φως με δια...
  • Μη Με Λησμόνει !!!
    Οι πιο μεγάλες απουσίες έχουν σώμα! Ανασαίνουν μέσα μας, καίνε τα μάτια , κρύβονται πίσω από αμήχανα χαμόγελα Κινούνται αθόρυβα ανάμεσ...

Advertisement

Copyright © 2016 Fata Morgana. Created by OddThemes