Σαν Παραμύθι

Τραγούδι έγινε το παραμύθι
και οι στίχοι μουσικές…
Κι ο πρίγκιπας μας σεριανά
στου ανέμου τις φυγές.

Βασίλειο ήταν ο τόπος του,
ζωή του… τα όνειρα του ,
ανέμους είχε συντροφιά
κι αστέρια στην ματιά του.

Ξενύχταγε σε γειτονιές
μ ανθρώπινα κουφάρια…
που πεινασμένα ξάπλωναν
κι αρνούταν να τον δουν.

Δεν γνώρισαν το σ αγαπώ
γι αυτό κ δεν το θέλουν..
Μήτε το άγγιγμα το αγνό
γι αυτό κ τ αποφεύγουν.

Ώσπου κοντά στο χάραμα
μια νύφη ξεπροβάλει
Και οι σφυγμοί του ξέχασαν
Και χάθηκαν στην ζάλη.

Χορεύουν δίχως να σκεφτούν
αν κάτι τους τρομάζει,
Η αν μήπως με το βλέμμα του
στα ματιά την κοιτάζει.

Εκείνη μες στα χείλη της
κρυφοχαμογελουσε
κι όλο κρυφοκαμάρωνε
που εκείνος την κοιτούσε

Τα χέρια τους τυλίχτηκαν
Σε μια σεμνή αγκάλη
Κι αφού στα μάτια την κοιτά
Υφαίνει λόγια πάλι.

Κορίτσι χρυσοστόλιστο
Νεραιδοστολισμένο
Να ξερες τι μου χάρισες
Και πόσο περιμένω.

Φρεσκομυρίζεις γιασεμί
Κι αγιόκλημα τριμμένο
Γαληνια μοιάζεις μουσική
Που ανοίγει το κρυμμένο.

Χύνω μπροστά σου την καρδιά
Και δυο άγουρες λέξεις
Λέξεις που δεν προφτάσανε
Να στολιστούν… θα αντέξεις ;

Και συ τις παίρνεις κ ακουμπάς
Δυο νοτισμένες σκέψεις.
Στα όνειρα σου τις φοράς
Μες στις φωτιες πριν μπλέξεις

Tags: Ποιήματα

ABOUT AUTHOR