Χωρίς Δεκανίκια

Κάπου κάπου μες την νύχτα

μια φωνή με τυραννάει,

κάπου κάπου στην καρδιά μου

ένα όνειρο ξυπνάει,

Με μεθάει.

Κάποιοι στάθηκαν για λίγο,

κι άλλοι χάθηκαν νωρίς,

Μα στης μοναξιάς το στίβο,

δεν ξενύχτησε κανείς.

Κι είναι οι μνήμες μου διαβάτες

που σιμά τους περπατώ,

κάποια μέρα δίχως άλλο

θα τις φτάσω θα σωθώ.

Θέλεις να βρεις την αλήθεια,

θέλω να ρθω να σε βρω

Δίχως άλλα δεκανίκια,

να σ’ αγγίξω να σωθώ.

Tags: Ποιήματα

ABOUT AUTHOR